عباسعلی حداد، هنرمندی از جنس مردانگی - پایگاه اطلاع رسانی و تحلیلی نــی زار

عباسعلی حداد پیشکسوت سینما از میان ما رخت بر بست و به خانه ی ابدی شتافت اما یاد و خاطره و منشش برای همیشه به یادگار خواهد ماند. جای او خالیست اما شاگردانی تربیت کرده که راه و روش او را زنده نگاه میدارند.
این روزها بسیار از اخلاق گرایی او می گویند و من نیز قصد قاعده شکنی نداشته و ریشه های این اخلاق گرایی را به اختصار واکاوی خواهم نمود.
استاد فقید حداد نه یک علاقمند صرف سینما، بلکه یکی از عاشقان سینه چاک آثار استاد مسعود کیمیایی فیلمساز شهیر موج نوی سینمای ایران بود. او سینما را با آثار کیمیایی شناخته بود و در سال های اخیر که بسیاری از آثار وی ناامید شده بودند، حداد مشتاقانه آثارش را پیگیر بود و لحظه به لحظه اخبار آثارش را دنبال میکرد. شاید هم حق با حداد عزیز باشد. در سینمای زنانه ای که مثلث های عشقی به اشکال مختلف، پرده ی سینماها را اشغال کرده و آثار سوپر مارکتی در حال رشد است، این تنها مسعود کیمیایی ست که همچنان بر طبل گذشته می نوازد و قهرمان و قهرمان پروری را محور آثار متاخر خود قرار داده است.
استاد فقید عباسعلی حداد سینما را می شناخت و مطالعاتش به روز بود. علاقه ی وی به آثار کیمیایی از شناخت عمیقش نشات میگرفت. او نیک میدانست که استاد از دوران اوجش فاصله ای بسیار گرفته اما معتقد بود هنوز آثارش امضای او را به همراه دارند. حداد با علم به ساختار آثار قدرتمند کیمیایی، به واقع عاشق ایدئولوژی وی بود و تا آخرین لحظات به آن وفادار ماند.
اخلاق و اخلاق گرایی در آثار مسعود کیمیایی بر مردی و مردانگی و ایثار استوار بود. قهرمانی تنها به دل مشکلات میزند و یک تنه در مقابل ناملایمات قد علم کرده و در تنهایی میمیرد. عباس حداد با این منش نه سینما بلکه زندگی را شناخته بود و به بلوغ فکری رسیده بود. بی گمان این نوع نگرش به آثار کیمیایی بزرگ، بر رفتارش تاثیری شگرف گذاشته بود. به گونه ای که حتی دیالوگ های روزمره ی وی بی شباهت به آثار مسعود کیمیایی نبود.
عجین شدن رفتار،اندیشه و گفتار عباس حداد با قهرمانان آثار استاد، تاثیری شگرف بر خلقیات وی گذاشته بود، به گونه ای که به جرات میتوان گفت عباس نمونه ی عینی قیصر، سید، رضا موتوری و سایر قهرنان آثار استاد، در زندگی واقعی بود. او اگر چه چاقوی ضامن دار دسته زنجانی اش را به عنوان نماد به یادگار نگاهداشته بود اما شیوه برخوردش با دیگران از راه مسالمت آمیز بود.
یادش گرامی باد.
سلطانعلی عابدی