به نام خدا
جناب آقای روحانی
سلام
حضورتان مایه مسرت و خوشحالی ست، به سیستان خوش آمدید، قدم بر دیده و دل ما گذاردید و به زبان ساده خود ما: “خونه ما پو اَندازِ شما”
اگرچه رسم نداریم که هنوز مهمان نرسیده زبان به گلایه و شکایت باز کنیم اما مجال زمانی اندک و انبوه برنامه های فشرده ما را ناچار می کند که درد دل مان را با سلام و خوش آمدگویی همراه کنیم
جناب رئیس جمهور در سفر قبلی جنابعالی به سیستان که در دوره نخست ریاست جمهوری تان انجام گرفت، نوشته ای از اینجانب تحت عنوان “نامه ای به رئیس جمهور” منشر شد که در آن به برخی از مشکلات آن زمان سیستان اشاره کرده بودم و حالا که خبر حضور دوباره شما در سیستان به گوش رسیده است می خواهم دوباره نکاتی را یادآوری کنم ولی واقعیتش را بخواهید از آن زمان تا کنون نه تنها مشکلات مردم این منطقه پابرجاست بلکه بر حجم آن ها نیز افزوده شده است، یعنی در حقیقت می توانم همان نامه را دوباره منتشر کنم بدون آن که نیاز به تغییری در سطر سطر نامه باشد. البته باید اشاره کنم که این مشکلات فقط منحصر به دوره ریاست جمهوری حضرتعالی نیست و به سالیان دراز برمی گردد در واقع برای سیستان چندین سال است که آسمان همین رنگ است اما در تمام این سال ها هیچ بهبودی حاصل نشده است و حکایت همچنان باقی ست. هر دولتی روی کار بوده و هر کس وکیل و رئیس و استاندار بوده است، سیستان برادر ناتنی شمرده شده است و بس
گاهی چنین به نظر می رسد که نمایاندن مشکلات از سوی مردم سیستان و شنیدن آن از سوی مسئولان و فراموش شدن آن ها به عادت تبدیل شده است و آن هم عادتی که ترکش موجب مرض است، این وسط تنها عزت نفس ماست که از تکرار فریاد کمک خواهی و شنیده نشدن آن، در حال از بین رفتن است. با این حال از جایی که شخص جنابعالی را از خود می دانیم دوباره و شاید برای بار آخر نکاتی را یادآوری می کنم.
آقای دکتر روحانی
باید کوتاه سخن بگویم از این رو خلاصه تمام خواستن ها این است که: سیستان به بیماری می ماند که اعضا و جوارحش میزبان مجمع الدردهاست و از صدر تا ذیل مردمش را درگیر این دردها کرده است و اگر فوری و به سرعت به داد این بیمار نرسید احیا آن تقریبا غیر ممکن است. اصلا بیایید فرض کنیم که در سیستان هم زلزله آمده و نیاز به اقدام سریع دارد. اصلا چرا فرض کنیم! بیست سال است که خشکسالی، از بین رفتن منابع طبیعی، نبود فضای کسب و کار، عدم توسعه فرصت های شغلی، هجوم شن های روان و مشکلات ریز و درشت دیگر دل مردم دیار من را می لرزاند بی آن که هیچ شبکه لرزه نگاری شدت این تکان ها را ثبت کند به همه این ها عدم وجود و اعمال مدیریت کارشناسانه و واحد و صد البته بوروکوراسی و ضوابط دست و پاگیر اداری را هم که اضافه کنیم در می یابیم آنان که در سیستان مانده اند یا از روی حب وطن بوده است و یا متاسفانه پای رفتن نداشته اند وگرنه، دل ماندن نیست.
از همان سال ها پیش حتی پیش از دوره نخست ریاست شما بر دولت تا کنون هیچ تغییری در وضعیت اشتغال منطقه ایجاد نشده است و هیچ طرح اشتغال زایی به بهره برداری نرسیده است. فرصت مرز و استفاده از آن برای مرزنشینان از بین رفته و تعدادی انگشت شمار مواهب مرز را در اختیار دارند، وضعیت کشاورزی و دامداری که عمده فرصت شغلی منطقه به حساب می آمد هم رو به زوال رفته است. طرح آبرسانی به مزارع توسط لوله هنوز به بهره برداری نرسیده است ولی در این میان طرح خط دوم “اژدها لوله” انتقال آب به دزدآب (زاهدان) همچنان مطرح است و روی آن کار می شود تا به مدد استفاده از رانت مرکزیت استان همچنان از طول و عرض و ارتفاع فربه شود.

در این میان البته گهگاه صداهایی به گوش می رسد و یا مطالبی منتشر می شود که اندکی امیدبخش به نظر می رسد مانند ایجاد منطقه آزاد تجاری صنعتی سیستان و یا انتقال آب از دریای عمان به سیستان، اما واقعیت این است که هیچ کدام از این طرح ها حتی اگر اجرایی شود به تنهایی نمی تواند برطرف کننده همه مشکلات سیستان باشد زیرا هر کدام منافع محدود و البته عوارض مربوط به خود را داراست با این حال حتی اگر طرح های بزرگی پیش بینی شود و مقدمات اجرایی شدن آن فراهم شود باز هم باید از گلوگاه مرکز استان گذر کند که عبور از این گذرگاه مانند دست به دست کردن گلوله برفی است که لحظه لحظه آب می شود و از بین می رود بنابراین اگر می خواهید کاری کنید که برای همیشه ی سیستان ماندگار باشد دستور فرمائید تا مقدمات اولیه تقسیم استان هرچه سریع تر انجام پذیرد که به یقین می توان گفت از رهگذار این طرح، نه تنها سیستان، بلکه شهرهای جنوبی استان و برادران و خواهران بلوچ ما منتفع خواهند شد.
رئیس جمهور عزیز
می دانم که سخن به درازا رفته است و از این بابت پوزش می خواهم اما در آخرین مورد می خواستم به نکته ای درباره گزارش چند روز قبل شما به مردم ایران اشاره ای داشته باشم و آن هم این که حضرتعالی فرمودید که سعی دارید فقر مطلق را از بین ببرید و در این راه احتمالا یارانه افراد دهک های پایین جامعه را که سه برابر شده است به پنج برابر افزایش خواهید داد، پیشاپیش از شما سپاسگزارم زیرا با اجرایی شدن این موضوع کمک زیادی به مردم منطقه می شود که اگر به آمار افراد تحت پوشش در منطقه سیستان و تناسب آن با جمعیت کل منطقه نگاهی داشته باشید بهتر و بیشتر متوجه این عرض بنده خواهید شد. اما اجازه دهید که همین جا یادآوری کنم که در همان مرحله اول هم هنوز نواقصی به چشم می خورد که نه تنها برطرف نشده است بلکه حتی سازمان هدفمندسازی یارانه ها که متصدی این کار است به آن اشاره هم نکرده است انگار چنین مشکلی وجود ندارد و آن هم این که علیرغم این که بیش از ۷ ماه از این طرح می گذرد هنوز افراد زیادی هستند که تحت پوشش نهادهای حمایتی کمیه امداد امام(ره) و بهزیستی قرار دارند اما از عواید این طرح منتفع نشده اند و از قضا این حقیر یعنی نگارنده این نامه که به سبب معلولیت جسمی و حرکتی تحت پوشش بهزیستی می باشم هم جزو همین دسته افراد می باشم و با توجه به برخورد مستقیم با این دسته از افراد دریافتم که تعداد زیادی هستند که از این افزایش یارانه محرومند در حالی که از واجدین دریافت آن به شمار می رود و از این رو درخواست دارم تا در این مورد دستور بررسی و اقدام فوری فرمائید.
جناب رئیس جمهور
پیش از آن که این نامه را با آرزوی موفقیت برای شما به اتمام برسانم نخست به این مورد اشاره می کنم که اگر امروز انتظار داریم تا این همه معضلات و کوتاهی های تلنبار شده از پس سالیان دراز، یکباره مرتفع شود هم از سر فشار ممتد و چندین ساله ای ست که بر این مردم وارد آمده است و هم این که امید فراوانی به دولت تدبیر و امید بسته اند و روا نیست امیدشان ناامید شود و دیگر این که از حضرتعالی درخواست می کنم که ضمن توجه جدی به مشکلات عرض شده و نیز درخواست های سایر سیستانی ها که احتمالا خطاب به شما گفته شده یا خواهد شد در صحبت های تان به آن چیزی اشاره فرمائید که قرار است در دوره دوم ریاست شما بر دولت در سیستان محقق شود به گونه ای که در پایان چهارساله دوم شما شاهد اجرایی شدن طرح های توسعه ای سیستان باشیم و نتایج این طرح ها را به چشم ببینیم تا از آرایی که به نفع شما در صندوق رای از سوی مردم سیستان ریخته شده است افتخار کنیم
در پایان این که امیدوارم تلخی سخنانم را به درستی و صحت شان ببخشید، دوباره به شما خوش آمد می گویم و هنگام رفتن از سیستان برای شما و همه خدمتگذاران مردم آرزوی سلامتی می نمایم و با این امید که آن چه شایسته و بایسته مردم سیستان است گفته شود و سپس انجام پذیرد و بهره و میوه آن نصیب این مردم شود شما را به خدا می سپارم
چو می روی به سلامت
فرزندی از فرزندان ایران و سیستان
محمد رضا رضایی