نی زار : در تحلیلی قبل از انتصاب معاونت جدید توسعه منابع انسانی با عنوان “محک نوع نگاه و جهت گیری استاندار” مواردی از جمله “تاکید بر بومی گزینی و شایسته سالاری و حفظ توازن در انتصابات” اشاره شد که به نظر می رسد در این مورد هیچ یک از موارد مذکور در آن تحلیل، در انتصاب خانم اشرفی معاونت جدید استانداری متاسفانه لحاظ نگردید.

جا دارد پس از گذشت حدود شش ماه از این انتصاب نقدی بر عملکرد این معاونت تازه منصوب داشته باشیم به امید اینکه ضمن تلاش بر اصلاح روند انتصابات، از هدر رفتن فرصتها و فنا شدن آن در پای عدم تدبیر در انتخاب و انتصاب افرادی که در قد و قامت قبای مدیریت ها نیستند پرهیز شود.

از مهمترین موارد تعیین مدیران سوابق قبلی است که میتواند معیار سنجش عملکرد و پایه انتصاب و ارتقا گردد، در صورتیکه سابقه قبلی در مورد انتصابات لحاظ نگردد در بهترین حالت بده و بستان های سیاسی را به ذهن متبادر میسازد! نتیجه چنین انتصاباتی از دست رفتن فرصت خدمت به نیروهای توانمند است و ناامیدی نیروهای کارآمدی را موجب خواهد شد که عدم ارتقاء آنان نه بدلیل کارآمدی بلکه بدلیل فدا شدن پای بده بستان های پشت پرده بوده است.

استان سیستان و بلوچستان معمولا پلکان اول ترقی بسیاری از مدیران بوده و نتیجه آن برای این استان جز عقب ماندگی از قطار پیشرفت کشور نبوده است، مسیری که در دولت گذشته شدت گرفت و در این دولت هم بعضا علیرغم اشتباه بودنش ادامه یافته است.

مدیرانی که تجربه را به قیمت از دست رفتن فرصتهای این استان بدست آورده و ثمر آن را هر چند با شروعی ناموفق در استان ما و به تدریج با بدست آوردن تجربه به دیگر نقاط کشور هدیه می کنند.

از طرفی فرزندان توانمند این خطه زیر چتر مدیرانی ناتوان و با سلایقی متنوع که هر روز به آنان تحمیل میشود باید مشق تطبیق با مافوق را مدام تکرار کنند.

وقتی این نیروهای بومی و توانمند قابلیتها را قیاس می کنند جز به نا امیدی به نتیجه دیگری نمی رسند.

نا امیدی از وضعیتی که طبل آن در مخالفت با دولت روحانی در صندوق رای استانداری و پس از انتصاب مورد اشاره بصدا در آمد، طبلی که انعکاس صدایش باید در طول چند سال استقرار این دولت مدام در گوش دولتمردان بپیچد تا چاره جویی کنند.

یکی از دلایل این عدم رضایت خودرایی و عدم توجه به شایسته سالاری است که مجال و فرصت رویش را گرفته و با حضور مدیران غیربومی خود محوری را به نمایش گذاشته است.

خانم اشرفی علاوه بر سمت مهم و پرمشغله معاونت هماهنگی امور اقتصادی و توسعه منابع استانداری در سمت همسر و مادر هم باید ایفای نقش نمایند. هر چند این دو نقش در تضاد نیستند اما با توجه بحضور خانواده ایشان در پایتخت این نقش می تواند در تعارض با کار قرار گیرد و قطعا مهر مادری و همسر داری بر علایق کاری فایق خواهد آمد و خدمت رسانی را دچار خلل خواهد کرد و قسمت اعظم وقت این مدیر پروازی در رفت و آمد و سفر سر خواهد شد، مدیر پروازی که حتی در زمان حضور در محل کار بدلیل تعلق خاطر به خانواده نقش آفرینی مناسب را نخواهد داشت و از بارزترین خلقیات پرخاشگری بدلیل عدم امکان توازن و تعادل در روابط خانوادگی و کاری ظهور خواهد نمود.

اگر بر موارد فوق الذکر دانشجوی دکترا بودن ایشان را نیز بیافزاییم شرایط حادتر جلوه خواهد نمود. بطوری که همه جهت گیری و جلسات و ارتباطات ایشان برابر تز دکتری شان با دفتر عشایری و امور روستایی است و طبیعتا غافل از سایر امور و خصوصا فرمانداری هاست.

استانی که وسعت و تنوع هوا و قومی آن در حد یک کشور توصیف میشود چگونه میتواند با چنین معاونتی اداره شود؟!

جابجایی ها در بدو ورود به مدیریت احتمال سفارشی بودن تغییرات را به ذهن متبادر میسازد و از طرفی عدم اخلاق مداری در تعیین زمان و نوع این تغییرات یادآور تغییر وزیر امور خارجه دولت قبل در زمان ماموریت دکتر منوچهر متکی است! امر ناپسندی که شایسته این دولت نیست.

هر چند انتخاب افراد در انتصابات از بارزترین اختیارات مدیران ارشد است اما اگر در این انتخاب موردی جز کارآمدی و شایسته سالاری مد نظر قرار گیرد موجب هدر رفت فرصتها برای استانی است که شدیدا از این موارد صدمه دیده و بخشی از عقب ماندگی استان به این موارد بر می گردد.

امید است با تجدید نظر و اصلاح در این انتصاب، بار دیگر زمینه اعمال مدیریتی که شایسته اهداف بلند دولت دکتر روحانی و نگاه توسعه گرایانه شخص استاندار محترم است؛ در این حوزه فراهم گردد.