نی زار؛ انرژی نو به آن دسته از انرژی ها گفته می‌شود که برای تولیدشان از منابع بدون کربن استفاده می‌گردد؛ مانند انرژی خورشیدی، انرژی بادی، انرژی دریایی، زمین گرمایی، نیروگاه های آبی و کربن خنثی مانند  زیست توده. از هیدروژن نیز که در پیل های هیدروژنی قادر به ذخیره انرژی است، به عنوان انرژی نو نام برده می‌شود.

این نوع انرژی‌ها معایب سوخت‌های فسیلی مانند افزایش غلظت مونوکسید کربن و در نتیجه افزایش دمای کره زمین و تغییرات آب و هوایی و آلودگی زیست محیطی را ندارد علاوه بر این منابع تولید آن‌ها تمام ناشدنی و بدون محدودیت است.

توسعهٔ این نوع از انرژی‌ها با توجه به عوامل مختلف به‌ویژه هزینه اولیه و قیمت تمام شده بالا و نبود سیاست‌های حمایتی، با مشکلاتی مواجه‌است.

استفاده از انرژی باد در مقایسه با سایر منابع انرژی به دلیل کاهش هزینه های تولید برق، اشتغال زایی و نبود آلودگی محیط زیست در کشورهای پیشرفته و بسیاری از کشورهای دیگر، در میان منابع تجدیدپذیر، توانسته است به عنوان یک منبع جدید تأمین برق در سطح جهان مطرح شود. در ایران نیز،  انرژی بادی دومین منبع تولید برق از منابع انرژی تجدیدپذیر محسوب می شود.

سیستان با توجه به شرایط اقلیمی و جغرافیایی کنونی در معرض ۱۳ نوع باد در فصول مختلف قرار دارد، بادهای ۱۲۰ روزه تابستان که در اکنون به باد های ۱۶۰ روزه تغییر نام پیدا کرده است پر اهمیت ترین باد حوزه سیستان به شمار می رود. ظرفیت بالا سیستان در خصوص ایجاد مزرعه توربین بادی و نصب پنل های خورشیدی بر هیچ کس پوشیده نیست.

دولت با توجه به شرایط ملی و فراملی جهت توسعه انرژی های نو امتیازتی مانند پرداخت هزینه بیشتر برای تولید انرژی الکتریکی از طریق انرژی های نو در نظر گرفته است که این اواخر از زبان استاندار سیستان و بلوچستان نیز این مهم را شنیده ایم اما در استان چکونه باید انرژی تولید شده را به شبکه انتقال و توزیع برق برسانیم؟

با اینکه سکاندار سیستان و بلوچستان همیشه اعلام کرده که هزینه بیشتری برای خرید انرژی الکتریکی از طریق انرژی های نو  در نظر گرفته شده است اما هیچ زیرساختی برای انتقال انرژی الکتریکی از این طریق ایجاد نشده است. هیچ گونه دکل ، ترانسفورماتور یا مولدی برای این مهم در سیستان ایجاد نشده است.

همواره سرمایه گذاران در منطقه ای که هیچ گونه زیر ساختی ندارد سرمایه اش را بیهوده هدر نمی دهد، حال فردی حاضر به سرمایه گذاری هم شود اما هیچ زیر ساختی برای رساندن انرژی تولیدی به شبکه انتقال سراسری وجود ندارد.

آیا بهتر نبود به جای هزینه برای طرح لاکپشتی آبیاری تحت فشار با لوله شبکه انتقال برق ایجاد میشد؟ ایجاد این شبکه در کنار جذب سرمایه گذار باعث اشتغالزایی در منطقه میشد.

طبق گفته منابع آگاه روزانه بیش از سه میلیارد تومان جهت تامین سوخت نیروگاه بخار ایرانشهر هزینه می شود و جهت تولید انرژی الکتریکی  باعث افزایش میزان زرات گازهای گلخانه ای و در نتیجه گرم شدن کره زمین و سوراخ شدن لایه اوزون می شود. اما در سیستان انرژی رایگان باد بیهوده هدر می رود.

صاحبان منابع فسیلی باید واقع نگرانه بدانند که برداشت بیشتر آنها از ذخایر امروز، مستلزم بهره مندی کمتر فردا و در نهایت تهی شدن منابع در مدت زمانی کمتر است.

نویسنده: فرشید عابدی