- 27 اسفند 1394
- کد خبر 12002
Print This Post
سایز متن /
نـــــی زار : آیین ها ورسوم هرقوم وملتی نشان از تجربیات آنان در گذر زمان و حاصل تعامل آنها با خود ومحیط پیرامون وشاهد پیروزی ها وشادکامی آنان است. یکی ازاین یادگارهای کهن که فراموش نشده و رنگ وبوی دینی هم به خود گرفته و نشانه تغییر توام با سازگاری می باشد، نوروز است.
نوروز به عنوان بزرگترین جشن ملی ایرانیان، روزی است که طبیعت نیز نو می شود و انسانها به تبع آن اقدام به تغییراحوال خویش می نمایند و آرزوی ایامی خوش برای خود ودیگران می کنند. به عنوان یک ایرانی از فرصت این مناسبت استفاده می کنم وسخنانی هرچند کوتاه به دولتمردان ومسئولان ومنتخبین مردم عرض می کنم .برمبنای باورهای دینی و آیینی در لحظه تحویل سال می خوانیم : یا مقلب القلوب و الابصار،یا مدبر الیل و الانهار،یا محول الحول و الاحوال،حول حالنا الا احسن الحال. بیاییم یک دل و یک صدا این پند آیینی وآسمانی را سرلوحه کارخویش قراردهیم . رهبر معظم انقلاب فرمودند ازاختلاف شیعه و سنی استکبار بهره برداری می کند، ازاختلاف جناحها نیزعده ای بهره برداری خواهند کرد.پس فاصله ها را کم کنیم ،دیوارهای آهنین بین خود و مردم را بشکنیم، با مردم باشیم ،هم صدا و یک دل، یک چیز را هدف قراردهیم و آن رفع مشکلات اقتصادی و اشتغال مردم است. برای حفظ موقعیت خودمان رقیب را نابود نکنیم،گاهی اوقات فراموش می کنیم فرزند این آب و خاکیم وسرنوشت مشترکی داریم ،جسم و جان ما متعلق به هم است ،گاهی چنان با هم خصمانه برخورد می کنیم که دشمنان نمی کنند. بیاموزیم انتخابات مقطعی است و شرایط آن باید بسرعت تغییر کند .ماندن در فضای آن دوره نتیجه ای جزفرسایش روانی و اخلاقی در پی ندارد.
اگرافراد وجناحها اعتباری دارند و مورد اقبال واقع شدند، بدانند که مردم نه ازروی عشق و علاقه بلکه از سر دردمندی به آنها اعتماد نمودند. مردم بدهکار کسی نیستند .باید این اعتماد را فرصتی برای خدمت گذاری به مردم قرار دهیم، بنابراین بدور از کدورت ها و با نگاهی فراگیر و کارشناسانه در سال پیش رو کمر همت برحل مسائل مشکلات مردم ببندیم. اگرچه سال همدلی تمام می شود ولی همدلی واقعی را آغاز کنیم.برای بهبود اوضاع مردم همه اندیشه ها و توان دلسوزان را بکار بریم.سوالی مطرح می کنم و در آینده نیز به آن خواهم پرداخت ،آیا نخبگان و روشنفکران جامعه با هر سلیقه و جناح سیاسی می توانند سر یک میز ودریک جلسه کاری بنشینند ودرباره مشکلات جامعه به هم اندیشی بپردازند. آیا بزرگان می توانند همدیگر را به خاطر مردم تحمل کنند؟ در حالیکه مردم در طی تاریخ چند هزار ساله همواره درکنار هم بوده وبا کمترین مشکلی زندگی کرده اند.
با آرزوی سالی پرخیروبرکت
علیرضا سعیدی مهر