سلام متن آقای خلیلی در نی زار را مطالعه کردم مطالبی درباره نظرات ایشان بعرض میرسانم.
همه ما ناگزیر به پذیرش پیشرفتهای بشری هستیم و البته این پیشرفتها در کنار مشکلات عموما رفاه و آسایش را بهمراه می آورد. اینکه با وجود ماشین آلات و تکنولوژی روز یادی ار حشر کنیم شاید ناشی از عدم هضم تکنولوژی باشد. به جرات میتوان گفت امکاناتی که امروزه در روستاها و در خدمت عموم است در زمان گذشته ای حسرتش میخورند در اختیار خواص در شهر نبوده است. چه کسی میتواند از اینهمه امکانات دست بکشد و به گذشته برگردد. عافیت امروز برای فقط تحصیلکرده نیست همه اقشار جامعه در هر سطحی از رفاه نسبی به نسبت گذشته برخوردار شده اند.
البته که ما باید چشم امید به نمایندگان و رییس جمهور و … داشته باشیم چرا که شرایط امروز بگونه ای نیست که نیاز منطقه را از درون منطقه تامین کنیم و این وابستگی به حمایت امری است طبیعی.
در دنیایی که بسمت ارزش گذاری به فرد و رای تک تک افراد بر اساس ارزش گذاری به خرد جمعی میرود ما بدنبال بزرگان و سران و بازگشت خان منشی باشیم و این بازگشت به عقب ناممکن است و شاید رویا و خواب و خیالی.

حبیب اعلایی/