- 18 تیر 1394
- کد خبر 8257
- Print This Post
سایز متن /
نی زار : چندی پیش تصویری از علی اوسط هاشمی استاندار سیستان و بلوچستان در فضای مجازی و رسانه ها با لباس محلی پخش شد که با حضور در غرفه های اقوام مختلف لباس آنان را بر تن کرد تا به هویت ایرانی اقوام و نمادهای زیبای فرهنگی آنان احترام گذاشته باشد.
با گذشت زمان بر آن شدیم با نوشتن این مطلب به لایه های پنهان این حرکت زیبا فرهنگی بیاندیشیم.
از دیر باز مردمان استان سیستان و بلوچستان با نقطه اشتراکات فرهنگی بسیار در کنار هم زندگی می کنند یکی از نقطه اشتراکات فرهنگی بین دو قوم سیستانی و بلوچ لباس سنتی و اجدادی آنان است که این لباس برگرفته از اقلیم محل زندگی این دو قوم می باشد.
منطقه جنوب شرق آسیا با قرار گرفتن در نزدیکی خطوط استوا و نصف نهار مبداء دارای هوای گرمی می باشد که نوع لباس خاص این اقلیم می بایست طوری طراحی شود حرارت خورشید را جذب نکند و بلعکس باد موجود را در خود فرو برد.
مناطق سیستان و بلوچستان ، بخشی از خراسان ، افغانستان ، پاکستان ، هندوستان ، سریلانکا ، بنگلادش و سایر کشورهای جنوب شرق اسیا از این لباس استفاده می کنند و بسته به نوع منطقه به یک نام معروف است این لباس در منطقه بلوچستان به لباس بلوچی بین همگان معروف است
در منطقه سیستان هم این لباس را کهتنه می شناسند یکی از تفاوتی که می شود در پوشش مردمان سیستان با مردمان بلوچستان دید در تزئیناتی است که در البسه خود به کار می برند در منطقه سیستان لباس کهتنه را سر آستین و یقه خمک دوزی یا خامه دوزی کرده ولی در منطقه بلوچستان لباس بلوچی از سیاه دوزی و سوزن دوزی استفاده می کنند.
مورد دیگر در پوشش این دو قوم این است که مردمان سیستان و شمال سرحدات به دلیل بادخیز بودن منطقه از لنگوته سیستانی و کلاه بر روی سر استفاده کرده ولی در منطقه بلوچستان و جنوب مکران از شال بلوچی استفاده می کنند.
کیان عابدی فعال فرهنگی سیستان