به گزارش رسانه خبری تحلیلی نی زار : سیستان، امروز به ماتم کده ای مبدل شده است . قهر طبیعت و فقدان تامین منابع آبی ، مهم ترین علت حال و روز نه چندان خوش این سرزمین اساطیری است

اقتصاد سیستان از دیر باز بر پایه کشاورزی ، دام داری و صیادی بوده و هرسه مولفه ی اصلی اقتصادی در سیستان وابستگی بسیار شدیدی به آب دارد . همین وابستگی عمیق ، کار را به جایی رسانده است که در دوران تر آبی سیستانیان شاد و سرزنده و در دوران خشکسالی بد ترین روزهای زندگی خود را سپری می کنند .

وابستگی تامین آب به کشوری که نه ثبات سیاسی مشخصی دارد و نه بر پیمان های بین المللی متعهد است شرایط زندگی بر سیستانیان را دشوار تر نموده است . این دل آزردگی تا بدان جا پیش رفت که بسیاری از سیستانیان ترک موطنی که به جانشان بسته بود را اختیار نمودند .

آمار تکان دهنده سرشماری نفوس و مسکن در سال های ۸۵ و ۹۰ که نشان از مهاجرت ۹ هزار نفر در شهرستان هیرمند دارد و همچنین اعلام فرمانداری زابل درباره نرخ مهاجرت در شش ماه نخست سال ۹۲ که تعداد مهاجرین سیستانی را ۵ هزار خانواه اعلام نموده ، آماری قابل تامل است که حساسیت رسیدگی به شرایط زندگی مردم سیستان را دوچندان می کند.

افزایش تمایل مردم به مهاجرت علاوه بر آنکه بر شیوه زندگی سایرین نیز نقش فزاینده ای دارد به دلیل خالی شدن یکی از استراتیژیکی ترین مناطق کشور تهدیدات خاصه ی خود را به همراه خواهد داشت .

منابع عظیم آبی که دست نخورده و بی توجه باقیست

شرایط نابسامان و حساس معیشت سیستانیان ، کارشناسان را بر آن داشت تا راه های مختلفی برای برون رفت از این معضل را مورد بررسی قرار دهند.

به سبب آنکه اقتصاد سیستان وابستگی بسیار زیادی به آب دارد و این آب از ان سوی مرز بایستی تامین می شد کارشناسان وزارت نیرو بر آن شدند تا راه حل هایی را مورد بررسی قرار دهند که تامین آب در داخل کشور صورت پذیرد .

و نخستین گمانه زنی ها مبنی براحتمال وجود سفره های زیر زمینی آب  مطرح شد .

این گمانه نهایتا به  این فرجام رسید که در اردیبهشت سال ۹۲ با حضور نمایندگان وزارت نیرو مقرر شد تا شرکت آب منطقه ای سیستان وبلوچستان  نسبت به انعقاد و انجام  قرارداد ، بابت تامین آب از عمق زمین اقدام نماید.

 در این اقدام مقرر شده بود تا یک شرکت خارجی با همکاری وزارت نیرو به آب منطقه ای استان معرفی و این نهاد حصول نتیجه آن را پیگیری نمایند.

نکته ی قابل تامل در آن است که در مکاتبات ارسالی از سوی برخی ایرانیان خارج از کشور که کار مطالعه برروی دشت سیستان را بر عهده داشتند  و این امر برآنان مسجل شده بود که افغانستان همکاری لازم را نخواهد داشت، مدعی شده بودند  که در عمق بین ۱۲۰۰ الی ۱۸۰۰ متری زمین و حجم عظیمی از منابع آبی موجود است .

این حجم آب تا به اندازه ای است که می توان به میزان ۴۵۰۰ لیتر بر ثانیه و به مدت ۳۰۰ سال از آن آب استخراج نمود !

مقدار قابل توجهی که برای مدت های بسیاری سیستان را از معضلات امروزش نجات خواهد داد . این موضوع به عنوان یک منبع آبی مطمئن و قابل اتکا در زمان بحران، توسعه صنعت و کشاورزی را در پی خواهد داشت.

 آنچه امروز در کل منطقه سیستان درباره میزان مصرف روزانه آب شرب مطرح می شود مقدار ۲۰۰۰ لیتر بر ثانیه است . چیزی که نصف میزان ادعا شده را شکل می دهد .

حتی اگر این بحث مطرح شود که ممکن است این حجم مایع موجود ،آب غیرقابل شرب و بدون استفاده باشد اما این گمانه نیز مطرح می شود که ممکن است این حجم عظیم مایع در عمق زمین سیستان مربوط به فرآورده های نفتی باشد . مطلبی که به سبب اثبات تکثر حجم آب در سیستان دور از ذهن نمی آید. مهم نیست که آب چه کیفیفتی داشته باشد ، مهم آن است که آب وجود دارد و به روشهای موجود امکان تصفیه آن نیز مهیاست .

امیدواریم دولت مردان گرامی بار دیگر این موضوع بسیار مهم را در فعالیت های خود برای بهبود شرایط زندگی در سیستان مد نظر قرار دهند و به صورت شفاف موارد مطرح شده در باره آن را مورد بررسی قرار دهند .

​ این طرح ،یکی از موارد قایل تاملی است که اگر به آن پرداخته شود بسیاری از مشکلات سیستان برای همیشه حل خواهد شد که امیدواریم کاروان تدبیر و امید این موضوع مهم را مورد تدبیر ارزنده ای قرار دهند .

مهدی کشته گر – مرداد ۹۳