- 25 اسفند 1393
- کد خبر 6220
- Print This Post
سایز متن /
در واپسین روزهای سال و زمانی که مردم عادی به دنبال خرید لباس و لوازم شب عید هستند، حاشیه گردی ام در زاهدان را آغاز کردم اما قصدم از این آغاز، پایان دادن به ابهاماتی بود که می گفتند. پس برای یافتن حقیقت، خود پا پیش گذاشتم و خواستم ابتدا ببینم و سپس به سراغ مسئولان بروم تا به قول معروف «چیزی در چنته داشته باشم».شایعاتی بود که در نقاط مختلف شهر، به صورت آزادانه خرده فروشی انواع مواد مخدر انجام می شود و حتی مکان های فروش نیز به صورت دقیق معلوم بود که یکی از آن آدرس ها را انتخاب کردم تا راهی یافتن حقیقت شوم.جوانی که یک خودروی پراید داشت جلوی پایم ترمز زد و سوار شدم و به سمت آدرس موردنظر حرکت کردم تا به عنوان یک معتاد یا به نقل امروزی ها یک بیمار از نزدیک شاهد خرید و فروش مواد مخدر باشم. راننده با شنیدن آدرس پرس و جویی نکرد و گویی خود راه بلد بود. در زمان کوتاهی به بازاری که از گفتن اسمش معذورم رسیدم و به سراغ پیرمردی که روی تخته سنگ بزرگی نشسته بود رفتم اما پرسیدن سوال برایم سخت بود آخر خرید مواد مخدر از هر نوعش جرم است. چند دقیقهای در آنجا قدم زدم که پیرمرد جلو آمد و گفت: «چی میخوای؟ حالت خوبه؟» بر ترس خود غلبه کردم و گفتم: «نه حالم خوب نیست. می تونی کمکم کنی؟» مرد به سادگی گفت: «پسرم رفته بخره، یک ساعت دیگه بیا» و رفت.برای پیرمرد شنیدن این سوال عادی جلوه می کرد اما برای من که یک خبرنگارم یک معضل اجتماعی بزرگ بود که هیچکس برای رفع آن اقدامی نکرده بود و یا اگر هم کاری انجام شده مثمر نبوده که تاکنون موفق به حل آن نشده بودند.خواستم به سمت دیگر خیابان بروم که راننده گفت: «بیا بریم. من کمکت می کنم» بدون فوت وقت به همراه راننده به خیابانی در مرکز شهر زاهدان رفتیم و از کنار یک پاسگاه انتظامی عبور کردم که خودرو توقف کرد. با یک تخمین ساده متوجه شدم که ما در فاصله ۵۰۰متری کلانتری هستیم؛ در خیابان پهن و فضایی که تنها با داشتن چند درخت خشکیده نام پارک بر آن نهاده بودند، خانه هایی با درهای زنگ زده که در اکثر آنها محل های دید کوچکی تعبیه شده بود.جلوی در هر خانه جوانان و نوجوانانی نشسته بودند. جوانی قدبلند، لاغر، با لباس محلی و کت چرمی و موهای ژولیده به سمت خودرو آمد. طبق شنیده های قبلی ام یک ۵ هزار تومانی را به او دادم و جوان به سمت پارک روبرویش رفت تا مخدرهایی که در کنار درخت چال کرده را بردارد و به قدر ۵هزار تومان، به من مواد مخدر بدهد اما آنجا دیگر ذخیره ای نداشت و گویا کاسبی روزش خوب بوده و به ناچار به داخل منزل رفت و بعد از دقایقی با یک پلاستیک پر از بسته های ریز و درشت سیاه آمد و یک بسته کوچک به من داد و الباقی را زیر همان درخت چال کرد.تمام شد، دیگر شبهه ای نداشتم، زمان زیادی لازم نداشت، در کوتاهترین زمان و بدون کوچکترین دغدغه و هراسی بسته پلاستیکی سیاهی را که عامل تباهی مردمان شهرم است در دست دیدم.زنان و مردان و دختران و پسران زیادی با خودروهای ۲۰۶، ۴۰۵، زانتیا، موتورسیکلت و حتی دوچرخه به این خیابان آمدند و پولشان را دود کردند و زندگی شان را نابود. مدتی از دور نظاره گر خرید و فروش آزادانه مواد مخدر بودم.زیر درخت، داخل جوی آب، زیر یک تخته سنگ بزرگ و حتی زیر صندوق های نوشابه یک سوپر مارکت، منبع ذخیره مواد مخدر بود که فروشندگان به مشتریان خود میدادند.به راستی چرا باید اینگونه مواد مخدر به فروش برود و چرای بزرگتر دیگر این است که چرا هنوز نتوانسته ایم با این معضل بزرگ مقابله کنیم؟ پس دستگاه های نظارتی و انتظامی چه می کنند. به چندین نقطه دیگر شهر هم رفتم، آنجا هم فروش مخدر امری بود عادی، اینجا تهیه مخدر راحت است، اینجا هر چقدر پول بدهی مواد می خری، اینجا صدای شکستن حریت جوانان با شیشه های صنعتی و مواد مخدر به گوش می رسد.این خرده فروشان پا را از حاشیه شهر فراتر گذاشته و حتی در جلوی مدارس نیز اقدام به فروش مواد مخدر می کنند. برای مصرف مواد مخدر هم خانه های مخصوصی دارند و تمام این اتفاقات در حال رخ دادن است و کتمان آنها غیر قابل باور. فرمانده نیروی انتظامی استان در همین رابطه در گفت و گو با خبرنگار ما گفت: پلیس نسبت به خرید و فروش مواد مخدر چه به صورت جزیی و چه کلی بی تفاوت نیست و برخورد با این قضیه را جزو وظایف ذاتی خود می داند. سردار «حسین رحیمی»، افزود: مأموران انتظامی به طور روزانه گشت های زیادی در سطح مناطق پرخطر و آلوده دارند و اقدامات جدی انجام می دهند اما ریشه کن کردن این معضل تنها برعهده نیروی انتظامی نیست و تمام دستگاه ها باید با یکدیگر همکاری کنند. وی خرده فروشی مواد مخدر را آغازی بر انجام جرم های بزرگتر دانست و افزود: در صورتی که با این خرده فروشان برخورد قاطع شود جلوی تخلفات بزرگتر آینده گرفته می شود و دیگر شاهد فروپاشی بنیان خانواده ها نخواهیم بود. ریشه کنی این پدیده نیازمند ریشه یابی اصلی آن است و باید رسانه های مکتوب و مجازی و صداوسیما نیز با پلیس همکاری کنند و خطرات توزیع و مصرف مواد مخدر را به اطلاع شهروندان برسانند. سردار رحیمی تأکید کرد: مشکل خرده فروشی در تمام کلان شهرهای ایران وجود دارد ولی موقعیت سیستان و بلوچستان نسبت به سایر استان ها خاص تر است و باید به طور ویژه برای آن تدبیر کرد.وی افزود: با توزیع کنندگان مواد مخدر شدیدترین برخوردها صورت می گیرد و مردم نیز می توانند در صورت مشاهده اینگونه موارد و خانه هایی که اقدام به فروش مواد مخدر می کنند از طریق شماره تلفن۱۱۰ مراتب را اعلام کنند تا در اسرع وقت از سوی پلیس پیگیری شود. «محمدرضا عطایی»، جامعه شناس نیز در این رابطه به خبرنگار ما گفت: روی آوردن به خرید و فروش مواد مخدر می تواند دلایل بسیاری داشته باشد که بیکاری و در دسترس بودن جزو عوامل اصلی آن است. عطایی افزود: اگر جوانان از لحاظ شرایط کاری تأمین شوند طبیعتاً به سوی این امر سوق داده نمی شوند اما نبود حرفه مناسب با منبع درآمد کافی موجب شده تا تعداد زیادی از جوانان و نوجوانان از سر ناچاری به این سمت کشیده شوند که می تواند خطرات زیادی را در آینده برای کشور به همراه داشته باشد.وی بیان کرد: خرده فروشان مواد مخدر شاید در ابتدا خود معتاد نباشند اما پس از گذشت مدتی از شروع فعالیت به دلیل معاشرت با افراد معتاد، خود نیز به این بلای خانمان سوز مبتلا می شوند که اثرات مخرب فراوانی را برای آنها، خانواده و جامعه به همراه دارد.این جامعه شناس تأکید کرد: دولت باید در ابتدا جلوی ورود مواد مخدر به داخل کشور را بگیرد و با تجهیز مرزها و ایجاد موانع مختلف، با قاچاقچیان و سوداگران مرگ مبارزه کند. عطایی به این نکته اشاره کرد که اکثر خرده فروشان مواد مخدر با هدف گذران معیشت زندگی روزانه خود اقدام به این کار می کنند و منافع اصلی آن برای فروشندگان عمده و دانه درشت های توزیع مواد است و این پدیده اجتماعی باید از سرمنشاء و منبع اصلی پیگیری و از آن جلوگیری شود./طباطبایی زاده-خراسان