- 06 دی 1393
- کد خبر 4098
Print This Post
true
it is true
true
it is true
falseit is false
falseit is false
falseit is false
true
it is true
true
سایز متن /
it is true
true
it is true
trueit is false
نی زار : آنچه که در طول زمامداری هشت ساله ی اصول گرایان بر دانشگاه رفت لزوم اصلاح و تغییر رویه ی حاکم براین نهاد را برای دانشگاهیان اجتناب ناپذیر نمود.
دولت تدبیر وامید با عنایت به اجتناب فوق و نقد سیاست های پادگانی دولت پیشین در دانشگاه که اعطای نشان و ستاره، معافیت ادواری و دائمی از تحصیل، اختناق و ایستایی موتور پیشرفت کشور را به همراه داشت، وعده ی گشودگی فضای دانشگاه و اعاده ی جو علمی توام با آزادی بیان را برای دانشگاهیان به ارمغان آورد و دانشگاهیان نیز به امید تحقق وعده های مزبور و بازگشت منزلت و شأن دانشگاه متفق گشتند که به گفتمان اعتدال لبیک بگویند.
حال با گذشت یک سال و نیم از آن بزنگاه مهم و وعده های موعودِ دولت محبوب و به رغم تغییرات و گشودگی نسبی فضا در دانشگاه، این گلایه ازدولت وجود دارد که برای چه به خواست ها و مطالبات دانشگاهیان آنگونه که وعده شده بود عنایت نگشته و کماکان بارقه هایی از رویه ی مذموم دولت پیشین در دانشگاه ها به چشم می آید.
رییس دولت با وقوف به این گلایه ها خود شخصا واکنش نشان داده و با یادآوری میثاق اولیه ی خود با دانشگاه و لزوم شکست ناپذیری این میثاق خواهان حمایت دانشجویان شده است. طلب حمایت دولت از دانشگاهیان مسبوق به سابقه است؛ جاییکه دکتر روحانی در جمع اساتید از ” سکوت دانشگاه ” و عدم حمایت آن – به عنوان بخش بسیار مهمی از بدنه ی حامی خود – انتقاد کرد.
درخواست حمایت دولت از دانشگاهیان که به وضوح از سوی رییس دولت اظهار گشته حاوی پیام روشنی ست ؛
بیایید برای تحقق وعده های موعود و شکستن موانع موجود به یکدیگر دست همکاری بدهیم. به عبارتی دیگر لازمه ی حمایت از دولت و تحقق وعده های آن نه تنها مختص دوره ی انتخابات که در جریان حرکت دولت نیز می باید وجود داشته باشد. دولت برای تحقق وعده های خود خاصه گشودگی فضای سیاسی با مخالفان پرشماری مواجه است و هرگونه کامیابی در این مسیر حمایت همه جانبه ی بدنه اجتماعی ( در اینجا دانشجویان ) را میطلبد.
دولتی که آماج حملات قرار گرفته و به قولی مظلوم واقع شده نمیتواند به تنهایی در برابر هجوم مخالفان مقاومت نماید و بدون حمایت سرمایه های اجتماعی خود در پیاده نمودن سیاست ها و تحقق وعده های خود پیروز شود.
از موانع و کارشکنی نهادهای تعریف نشده در قانون که بگذریم اصولا در قانون اساسی کشورمان نیز برای دولت چنین جایگاهی پیشبینی نشده که خود به تنهایی توان معجزه ای داشته باشد.
مطالبات دانشجویان روشن است و دولت بدانها واقف ؛ با این وجود چرا طی یک سال و نیم گذشته به آنها آنگونه که بایسته است جامه ی عمل پوشانیده نشده ؟
نگارنده بخش مهمی از عدم توفیق دولت را عدم پویایی و انفعال بدنه حامی آن میداند. صرف داشتن مطالبه کافی نیست بلکه برای تحقق آن می باید جد و جهد داشت و دولت منتخب را یاری نمود. به عنوان نمونه چنانچه دانشجویان خواستار گشودگی فضای دانشگاه هستند بر این خواسته ی خود اصرار بورزند و در برابر موانع پرشمار چنین خواسته ای موضع بگیرند و در طناب کشی دولتِ منتخب با این موانع به یاری دولت بشتابند.
دولت تدبیروامید درطول زمامداری خود نشان داده که به تنهایی نمی تواند کلید خود را در قفل دانشگاه – که از قضا مخالفان جدی و قدری دارد – بچرخاند و لازمه ی چنین چرخشی حمایت جدی دانشگاه و پویش آن است.
قاسم براهویی/فعال دانشجویی دانشگاه شیراز
قاسم براهویی
true
it is true
true
it is true
true
it is true
true
it is true