نی زار : حضور ریاست جمهوری در استان یک فرصتی است که در هر دوره ریاست جمهوری یک یا دو بار اتفاق می افتد.

موقعیت و تاثیر ریاست جمهور بعنوان شخصیت دوم کشور که مسولیت اجرایی کشور را عهده دار است بر کسی پوشیده نیست. اینکه مجمع نمایندگان استان بدون حضور نمایندگان سیستانی در استقبال و سایر موارد در کنار ریاست قرار گیرند غیر منتظره بود. چه کاری مهمتر از این؟!

البته دکتر دهمرده و دکتر شهریاری به دلایل سیاسی شاید منش ریاست جمهوری را نپسندند اما با توجه به رای حداکثری مردم حوزه انتخابیه به آقای روحانی به حرمت این نظر مردم و علاوه بر آن برای تامین منافع مردم میتوانست دلیل این همراهی باشد. در عدم حضور دکتر کیخا که در منش سیاسی همراه دولت محسوب میشود، این دلیل هم وجود ندارد و صرفا کوتاهی را میتوان به عدم همراهی ایشان نسبت داد. سیستان سالهاست از این نوع نگرشها و عملکردهای نمایندگانش که نه برای منافع بلکه بدلیل گرایشهای حزبی و باندبازی متضرر شده است.

فارغ از گرایش سیاسی رییس جمهور وقت، تقریبا در همه ادوار، سیستان حداقل یک نماینده مخالف دولت داشته است. و شاید بتوان یکی از مهمترین و اصولی ترین علل عقب ماندگی سیستان را در این مخالفتهایی جست که دودش به چشم مردم منطقه رفته و نهایتا منافع مردم سیستان فدای خودخواهی و باندبازی نماینده وقت شده است.

از مخالفتهای نمایندگان ادوار سیستان با دولتهای وقت میتوان مخالفت سید صادق حسینی با دولت هاشمی رفسنجانی، مخالفت میرحسینی با دولت خاتمی، ستیز و مخالفت دکتر نورا با دولت خاتمی و امروز هم ادامه روند نادرست گذشته به زیان مردم سیستان همچنان ادامه دارد.

در شرایط بحرانی فعلی سیستان گرایش نماینده به طیفهای سیاسی صرفا در صورتی قابل پذیرش است که منافعی را به مردم حوزه انتخابیه متوجه سازد و گرنه مردم به امید حل مشکلات رای به نفع نماینده داده اند نه به امید فرستادن یک فردی که در میادین سیاسی مهره قدرت احزاب شده و منافع منطقه را فراموش کند و از این نمد برای خود کلاهی بدوزد و اندوخته ای سیاسی برای دوام و بقا بیابد و با فرصت سوزی سرنوشت امروز و فردای مردمش را تیره تر کند.

با این نوع نگاه و عملکرد نمایندگان چگونه میتوان انتظار جلب نظر دولت را داشت؟

مردم از نماینده ای که اهل مدارا و تفاهم با دولت نیست نخواهند پذیرفت که ناتوانی خود را در عدم همراهی دولت توجیه کند. هر چند مردم ما صبورند و حرمت قایل میشوند و با همه کاستیها دم بر نمیاورند اما لحظه لحظه و تک تک عملکرد نمایندگان را رصد میکنند و دیگر بار مزد نماینده را در پای صندوق رای مشخص خواهند کرد.

نمایندگی مردم امانتی است که مردم به شما سپرده اند. حال میتوانید این امانت را مرکبی کنید برای تاخت و تاز سیاسی و حزبی و گروهی فارغ از رنجی و ستمی که بر مردم تحمیل می شود و یا این امانت را فرصتی برای تلاش و جذب امکانات و به خدمت درآوردن پتانسیلها به نفع مردم میدانید.

انتظار است حداقل در گامهای مثبت دولت در منطقه همراهی و همگرایی وجود داشته باشد، این اتفاقات بظاهر ساده شاید کلید معمای لاینحل عدم تصویب منطقه آزاد تجاری سیستان باشد.

کشمکشهای بیهوده ایی که بجای همگرایی در جهت منافع مردم فدای خودخواهی ها میشود. بدون تردید اگر نمایندگان در جلب همراهی و همگامی دولت ناتوان باشند باید به گامهای کوچک در منطقه دل خوش کنند و تغییر و تحول بنیادین را نمیتوانند رقم زنند و در نهایت فرصتهایی است که از دست رفته و مشکلاتی که انباشته شده. فرصتها را غنیمت شمرید و به راهی روید که خیر شما و مردمان در آن است.

بقول سعدی شیرین سخن:

من آنچه شرط بلاغست با تو می‌گویم. تو خواه از سخنم پند گیر و خواه ملال.