نی زار: مطالعه مصاحبه مهندس علیم یارمحمدی نماینده مردم شریف زاهدان در مجلس شورای اسلامی با تیتر “لباس بلوچى، لباس رسمى ماست” در خبرگزاری ایسنا ، هم مرا متحیر کرد و هم شادمان. شادمان از این جهت که یک نخبه علمی و سیاسی به سنت های اجدادی اش احترام می گذارد و متحیر از آن جهت که ما هنوز نمی دانیم لباس، متعلق به یک قوم نیست بلکه نوع و ساختار لباس با شرایط اقلیمی و جغرافیایی همخوانی دارد.

اگر نگاهی به منطقه شرق ایران تا مرز چین و مرز جنوبشرقی ایران تا جنوب سریلانکا بیندازیم لباس بومی و محلی قالب، شرایط و ساختار مشابهی دارد. البسه مناطق مختلف خراسان ، سیستان ، بلوچستان ، افغانستان ، پاکستان ، هند ، سریلانکا ، بنگلادش و … از یک ساختار مشابهی تبعیت می کنند و به جرات می توان گفت ۱۰۰ درصد ساکنین این مناطق بلوچ نیستند، خراسانی ها ، سیستانی ها، افغان ها ، هندی ها، سیک ها، سندی ها ، پنجاپی ها ، هزاره ها ، دوره گرد های ساکن این مناطق و … از این لباس استفاده می کنند.

نقطه اشتراکات فرهنگی باید به عنوان ابزاری برای اتحاد و همدلی بین اقوام و مذاهب استفاده شود نه اینکه باعث پررنگ جلوه دادن خطوط میان اقوام شود.( ما با آقای نوبخت – سخنگوی دولت – صحبت کردیم تا برای استان‌های ساحلی و مرزی که شبیه ما هستند و از تنها صنعت و هنر منطقه خودشان استفاده می‌کنند، حمایت کنند) هر چه این جملات را از منظر حسنات مینگرم تفکیک سیستان و بلوچستان مشهودتر است ، امیدوارم نگارنده اشتباه کرده باشد.

یکی از بزرگترین معضلات کشور اظهار نظر افراد بی اطلاع در اموری که در آن تخصصی ندارند مطرح می شود ، باید به سمتی برویم در اموری که در آن آگاهی نداریم دخالت نکنیم تا جامعه ای متعالی را رقم بزنیم.

عمری دراز برای خادمین ملت آرزو میکنم تا دنیایی بهتر برای ایران اسلامی رقم خورد…. با سپاس فراوان….

نویسنده: فرشید عابدی

فرشید عابدی