نی زار: اخیرا مسائلی پیش آمده که مجبوریم صدای مظلومیت جامعه موسیقی را به گوش همه کسانی که گوش شنوایی دارند برسانیم. متاسفانه در این روزها مسائل تلخ و عجیبی را جامعه موسیقی تجربه می کند. قاعدتا هر چه زمان بگذرد باید چالش ها کمتر شود چون فکر می کنیم حدود سی و هشت سال کافی است که هنرمندان موسیقی و جامعه موسیقی ثابت کند که خدمتگذار است و بتواند کارکرد های خود را در نشیب و فراز های مختلف، همراهی و همدلی و تاثیر خودش را ثابت کند.

قاعدتا باید اینها ثابت و چالش ها کم شده باشد ولی متاسفانه ناگهان با اتفاقی شگفت مواجه می شویم و می بینیم هجمه عجیب و غریبی به سمت موسیقی آغاز می شود. مقداری از آن ممکن است قابل درک باشد چون خیلی چیزها بهانه رقابت های سیاسی قرار می گیرد ولی موسیقی نباید دستخوش این مسائل قرار بگیرد. انتظار داریم که سیاسیون تسویه حساب هایشان را جای دیگری انجام دهند، چرا هنرمندان و جامعه موسیقی را به میان می کشند؟ چرا موسیقی مظلوم را اینگونه به مسلخ می برند؟!

نقش آثار موسیقی زمان انقلاب

مگر هنرمندان موسیقی چه کرده اند؟ این موسیقی مورد ظلم قرار گرفته ولی امروز بسیار شگفت است. موسیقی از ابتدای انقلاب اسلامی یعنی از موقعی که حرکت فراگیر مردم آغاز می شود، موسیقی هم در کنار این مردم بوده و نقش تاریخی خود را انجام داده است. آثاری که به هیچ عنوان قابل انکار نیست و در همه این سالها هر زمانی که رسانه ملی می خواهد سالگرد این رخداد تاریخ معاصر را مرورکند، از موسیقی کمک می گیرد. آن چیزی که بتواند تمام ذهن و ضمیر مردم را در یک برهه تاریخی به آن واقعه مهم سوق دهد، فقط موسیقی است. زمانی که آن سرود ها و آثار جاودان موسیقی در آن برهه آفریده شده ،پخش می شود، تمام جامعه رنگ و بوی دوره انقلاب را به خود می گیرد.

نویسنده: مهدی خلیلی