از حساب دانشگاه زابل و به نام جیب خودم ، شیوه جدید برای سند زدن پروژه های دولتی به نام خودم! به قلم آریا نوری - پایگاه اطلاع رسانی و تحلیلی نــی زار

نی‌زار : امیرکبیر خود خوانده در ادعایی جدید مرمت منطقه باستانی قلعه رستم سیستان با هزینه شخصی در اذهان عمومی بیان داشته اند و مدافعان امیرکبیر خودخوانده به دفاع تمام قد از این مدعی شده بودند ولی همانطور که مطابق گذشته میان ادعا و واقعیت کمی اختلاف وجود دارد ما را بر آن داشت تا به صحت و سقم قضیه بپردازیم و نتایج این بررسی ها بدین صورت بود که امیرکبیر خودخوانده نقش قابل توجهی در این جریان ایفا نمی نماید و از آنجایی که امیرکبیر خودخوانده دانشگاه زابل و برخی از ادارات دولتی را میراث شخصی و حسابداری این سازمان را جیب شخصی میداند بدین دلیل منجر به چنین مدعی نیز گشته است و مجری این طرح خدا پسندانه ، دانشکده هنر و معماری دانشگاه زابل با کمک اساتید و دانشجویان این دانشگاه بوده و هزینه از دانشگاه و ادارات را شخصی تلقی میکند.
با گذشت بیش از دو سال از دوره انتخابات نمایندگی مجلس شورای اسلامی ، متاسفانه نمایندگان محترم مجلس قدم های بلند و استوار ، انگونه که باید و شایسته مردم رنج کشیده سیستان باشد انجام نداده و با همه کاستی ها امید به کسب کرسی در انتخابات آینده را نیز دارند و با الگو برداری از پدر پوپولیست ایران (محمود احمدی نژاد) تلاش خود برای محقق گردیدن این اتفاق را دنبال می کنند.
توجه به مقوله فرهنگ و تمدن منطقه سیستان ، این بعد فراموش شده جامعه قابل تقدیر می باشد و به طبع ترمیم منطقه باستانی قلعه رستم سیستان ، عملی بسیار زیبا و پسندیده می باشد و انفاق از جیب شخصی در این خصوص تداعی کننده رابین هود زمان برای جامعه خواهد بود ولی این سوال پیش می آید نماینده محترم مجلس شورای اسلامی وظیفه مهمتر برای مردم منطقه اش در مجلس شورای اسلامی به جز انفاق در منطقه قلعه رستم سیستان ندارد؟!!!
بنام زدن پروژه های دولتی توسط نماینده مجلسی که توان زبان دیپلماتیک و در قالب احترام با مدیران شهری را هنوز بدست نیاورده است تا چه میزان قابل باور برای جامعه می باشد که این شخص از دولت مخالف تز و ایدئولوژیکش و با ادبیات خاص گفتاری خود که شناخته شده برای عموم مردم منطقه می باشد می تواند امتیاز گرفته باشد و این در حالی که خود نماینده محترم در کمیسیون حاضر توان کسب امتیاز برای مردم منطقه نه تنها نداشته بلکه توان تعمیم امتیازی که نمایندگان مجلس محترم بلوچستان برای این دانش آموزان استان کسب کرده اند برای منطقه سیستان ندارد.
انتظار از تنها نماینده حاضر در کمیسیون آموزش منطقه سیستان در مجلس شورای اسلامی بر این می باشد که به جای خرج کردن از جیب شخصی برای منطقه قلعه رستم ، تلاش وافر و دغدغه اصلی اش را صرف بدست آوردن سهمیه دانش اموزان منطقه سیستان در رشته های پزشکی و به مانند باقی نمایندگان جنوب استان سیستان و بلوچستان داشته باشند و اگر مدعی قدرت نفوذ و تیغ برش در حاکمیت جامعه دارد از این تیغ برش در حوزه مسئولیت استفاده نماید و نه پروژه های اجرایی قوه مجریه را که کارفرما و ناظر این پروژه ها اشخاص و سازمان های دیگر و غیر مربوط با قوه مقننه می باشد به خود منتصب نماید.

در دوره اول و همچنین ابتدای دوره دوم دولت تدبیر و امید در دو مرحله توسط مهندس اوسط هاشمی استاندار وقت طرح منطقه ازاد تجاری و اقتصادی زابل تصویب و برای قدم بعدی به مجلس شورای اسلامی فرستاده شد که برای بار اول این طرح توسط بهارستان نشینان وقت رد گردید و برای بهارستان نشینان مقیم جدید هنوز در صحن علنی مطرح نگردیده و این سوال در اذهان می تواند جای قرار می گیرد که آیا با همه ادعا های نفوذ در لایه های قدرت دولت ، مجلس و حاکمیت اقای امیرکبیر خودخوانده چرا تاکنون طرح تصویب منطقه ازاد سیستان با قید فوریت در دستور کار مجلس قرار نگرفته است و تا چه حد و اندازه ای برای تحقق این خواسته مردم سیستان مورد لابی و رایزنی توسط امیرکبیر خودخوانده در بهارستان گردیده است؟!
امیرکبیر خودخوانده نمونه کوچکی از احمدی نژاد کوچک منطقه سیستان می باشد و پوپولیست وجه مشترک این دو احمدی نژاد زمان می باشد.
آنچه که امروز در کنار احمدی نژاد کوچک سیستان باید به عموم مردم منطقه پاسخگو باشد بزرگان منطقه سیستان می باشند که در سال ۹۴ تمام قد از ایشان حمایت نموده و مردم را ترغیب به دادن رای برای احمدی نژاد کوچک نموده اند و مردم شریف سیستان به واسطه اعتماد و در قالب باور بزرگان و ریش سفیدان منطقه رای خود را در سبد احمدی نژاد کوچک سیستان نموده اند و با گذشت بیش از دو سال سیستان به بهشت عدنی که احمدی نژاد سیستان وعده اش را در مزار شهدا داده بود مبدل نگردید
آنچه که احمدی نژاد کوچک سیستان برای خدمت به مردم شریف بدان نیاز دارد ایجاد روابط با دستگاه ها ، مدیران ، اشخاص و افراد صاحب نظر و نفوذ در قالب احترام و تعامل و نه تقابل می باشد و هیچ شخصی در زمانه کنونی با ادبیات تقابل و تخاصم حاضر به شنیدن صحبت های شخص دیگر نخواهد بود چه برسد که این ادبیات بخواهد منجر به سازندگی و همکاری گردد.
آریا نوری
مدیر مسئول سایت اصلاحات شرق

برچسب ها :

این مطلب بدون برچسب می باشد.