- 15 تیر 1395
- کد خبر 13352
Print This Post
سایز متن /
نی زار : روز گذشته در تقویم رسمی جمهوری اسلامی ایران به نام روز قلم نام گذاری شده است ، روزی که در سیستان و بلوچستان آنچنان که باید به آن پرداخته نشد !
۱۴ تیر ماه را روز قلم نامیده اند ، سال گذشته در مطلبی به اینکه چرا این روز را به این نام می شناسند پرداخته شد اما حکایت این مطلب روایت دیگری است .
قلم را بسیاری توصیف کرده اند از خواجه نصیر الدین طوسی که آن را از همه کارساز تر می داند تا دکتر شریعتی که به آن قسم یاد می کند که نه آن را بفروشد و نه گوشت و خونش را بخورد .
در هر روی آنچه تاریخ نه چندان خوشایند قلم به دستان ثابت نموده این است که این طیف روزگار شیرینی را سپری نکرده اند ، یا مورد خشم حاکمان قرار گرفتند و یا از طعنه ی خلایق به سبب مجیز گویی هراسان !
اما آنکه قلم به دست گرفت و به آن خو کرد ، بدون توجه به این موارد ، راه خود را می رود ، راهی که سنگلاخ های بسیاری را در پیش روی خود دارد .
نوشتن را گاهی سنگ صبوری می داند بر آلامی که در تنهایی به جانش می افتد و گاه نیز تنها سلاحی می بیند برای مبارزه ! مبارزه با همه ی آنچه که به زعم او ناپسند است .
نگارنده بارها به این متذکر شده است که قلم زمانی ارزش واقعی خود را پیدا خواهد کرد که برای مردم باشد . قلمی که برای مردم به کار گرفته نشود به ارزنی نمی ارزد .
از همه ی نامهربانی هایی که این روزها در این حوزه اتفاق می افتد به دلیل آنچه شما بهتر می دانید ، گذر می کنم به این امید که ماحصل قلم به دستان سرزمینم ، جز نشر مهربانی چیز دیگری نباشد.
اگرچه کمی دیر ، ضمن سپاس از اندک یارانی که این روز را به صاحبانش تبریک گفته اند روز قلم را به همه ی اصحاب قلم تبریک عرض می کنم .
داود صیاد / سه شنبه ۱۵ تیر ۹۵ / زاهدان